December 2013
Leo regelt een werkbezoek aan SEAS een vooraanstaande fabriek voor luidspreker drivers in Moss, Noorwegen.
We rijden eerst naar Charleroi voor een avondvlucht naar Moss.
Het vliegveld is niet de aangenaamste plek om te vertoeven, veel neon en rechte lijnen. In een hoek zie ik een piano met de uitnodiging: "Play me”.
Ik ga zitten.
"Für Elise" rolt er aarzelend uit. Geen idee waarom juist dit stuk, vliegveldpoëzie…
Eenmaal in het toestel loopt de spanning op: wij zijn beiden bepaald geen liefhebbers van vliegen. Maar het is altijd nog beter samen te vliegen dan alleen, dacht ik. Je kunt tenminste elkaar geruststellen.
We kijken uit het raam. Het is een heldere nacht. Onder ons fonkelen al de eerste lichtjes van Christiansand. Een opluchting, het einde is in zicht!
De volgende ochtend worden wij opgehaald door Claus en Diego en krijgen een allervriendelijkst onthaal in de fabriek. Na twee intensieve dagen van overleg en geëxperimenteer keren we naar huis.
Op de ochtend voor het vertrek vertelt Leo me opgewekt wat hij gedroomd heeft: Ik verscheen als mevrouw Vaniglia van der Vla, vrolijk en verleidelijk.
We konden niet ophouden met lachen. Niet verkeerd tegen de opkomende vliegstress.
We spraken af weer naar Noorwegen terug te gaan.
Vaniglia, een nieuw platform
Vaniglia wordt voortaan de naam van het platform voor mijn komende CD- en tekstuitgaves. Een verkwikkende gedachte.
Het CD-album The Ernen Recital 1996 is de primeur van deze reeks.