Door Jeanette Vergouwen
Mixen klassieke muziek en Argentijnse tango? Jawel, het kan. Tot nu toe leek een gecombineerd optreden van concertpianiste Marietta Petkova, die ontroerend verfijnd Debussy, Chopin en Schumann kan vertolken, en bandoneon speler Carel Kraayenhof een onmogelijkheid. En toch, de gezamenlijke liefde voor de klavierreus Svjatoslav Richter van beide musici leidde tot een samenwerking die heel speciaal uitpakt.
Een recital met de titel De Hand van de Beer, verwijzend naar de grote handen van Richter die met zijn extravagante (eigenwijze) interpretaties de harten van muziekliefhebbers veroverde en door zijn publiek op handen werd gedragen, leidde tot een recital waarin klassieke werken en meeslepende volksmuziek samensmelten tot iets nieuws. Een recital dat je, als je van beide genres houdt, gezien en gehoord moet hebben.
Zondag 07 mei 2023 in Porgy en Bess Terneuzen vond de Zeeuwse première plaats. Dit programma verdient een tournee door Nederland. Het zou een welkome aanwinst zijn als er van dit recital een CD zou worden gemaakt.
Een extra aantrekkelijk facet van dit recital is dat alle bewerkingen voor piano en bandoneon gemaakt zijn door Kraayenhof en Petkova zelf. Er wordt niet gesleuteld aan de oorspronkelijke composities, niet aan de specifieke stijl van de componisten van barok via romantiek tot en met de ritmisch sterke Argentijnse muziek, wel wordt er een nieuwe dimensie aan toe gevoegd. En door het elan van beide musici wordt het gehalte van de dynamiek behoorlijk opgeschroefd. Bovendien voegden zij aan de klassieke composities een scala van emoties toe.
Meteen in de Sonate van Scarlatti bleek dat de snelle dialoog puntgaaf en stijlvol werd gespeeld met een modern sausje. Maar in de Gigue van Bach werden geen concessies gedaan, onder de dansante snelle loopjes, ingenieus gespeeld door Petkova, produceerde Kraayenhof een aparte soort Basso Continuo die een warme ondergrond vormde.
Mijn angst dat er gesleuteld zou worden aan het Andante sostenuto uit Sonate D 960 van Schubert was ongegrond. Wat een droefheid kwam uit deze vertolking, zoals de wanhoop van Schubert net voor zijn dood, beide musici vloeiden samen tot één kloppend hart dat tot tranen toe beroerde.
Een niet weg te slikken brok van liefde en melancholie.
Ook in de Kraayenhof-compositie De Hand van de Beer kwam de gezamenlijke liefde voor Richter en de melancholie uit. In de drie Bach werken vielen de aparte interpretaties op: Het steeds iets anders brengen van de terugkerende thema’s, het met adem spelen door de bandoneon van de aria uit een cantate, het respect van de pianiste voor de tekst, een smeekbede en het strakke ritme van de Siciliano, Een vrolijk werk dat deel 1 mooi afsloot.
Deel 2 bevatte een hommage aan de Argentijnse meesters Garcia en Piazolla. Hier kon Kraayenhof alle registers van de bandoneon opentrekken. En Petkova bleek een geweldige steunende begeleidster. De twee musici voelden elkaar goed aan, speelden in elkaars verlengde en behielden hun eigen karakter. Ze vertelden zwierig en gloedvol het emotionele tangoverhaal.
Soledad en La muerte del ángel van Piazzolla waren heerlijke afsluiters, puntgave fugatische momenten en hartverwarmende zwierige ritmes.
Even werd teruggeplooid naar Bach waarin het respect voor de polyfonie en frasering mooi overkwam. Soledad en La muerte del ángel van Piazzolla waren heerlijke afsluiters, puntgave fugatische momenten en hartverwarmende zwierige ritmes. De toegift het langzame deel uit het Bach/Marcello hoboconcert, opgedragen aan hen die niet meer onder ons zijn, bracht weer de diepe intense emotie terug.
Mis in het seizoen 2023-2024 dit recital niet.
Volg de data van onze theatertour en meer op: https://www.mariettapetkova.rocks/carel-kraayenhof
コメント