Verslagen en 'beroofd' las ik afgelopen vrijdag de berichtgeving over het overlijden
van Clairy Polak.
Ik ontmoette Clairy medio jaren '90 op de muziekavonden bij huize Margriet
Herz in Amsterdam, waar geregeld mijn concertprogramma's in try-out gingen.
Clairy naam altijd plaats vooraan, dichtbij de vleugel. Het voelde dan als
een vriend die ik lang niet had gezien en aan wie ik graag wilde vertellen
wat er zoal was gebeurd in de tussentijd.
Soms stelde ze een vraag tussen de stukken door. Clairy kon goed luisteren,
Muziek was ook haar vaderland.
Later kwam ik bij haar in de studio in het radioprogramma De Klassieken.
Na een halfuurtje spelen en praten merkte ik dat de pedalen van de up-right
nog in folie zaten, nog altijd niet uitgepakt.
'Dat was nog niemand opgevallen', zei ze lachend.
Zo'n twee jaar geleden sprak ik haar voor het laatst, aan de telefoon
vanuit mijn wandelparadijsje hier. Ik probeerde haar over te halen om eens
naar Almere te komen om haar te laten zien hoe mooi het hier kan zijn.
Vaarwel, lieve Clairy...
Beste Marietta, ik weet dit nog heel goed. Ik ben bij één van die concerten in dat grachtenhuis jouw omslaander geweest, en heb daarbij ook Clairy Polak ontmoet. Een heerlijk druk type. Jammer dat altijd alles met iedereen zo afloopt. Zij was echt nog veel te jong.